Η παρούσα μελέτη στην ερμηνευτική της πορεία προσπερνά, αφήνοντας έτσι οριστικά πίσω της, τις Συμπληγάδες που αναμφίβολα συνιστούσαν (και ακόμη συνιστούν) για τη στοχαστική ανάγνωση της πλατωνικής φιλοσοφίας, αφενός η Σκύλλα των τετριμμένων πια πλατωνισμών και αφετέρου η Χάρυβδη των ανιαρών σήμερα αντιπλατωνισμών. Μοναδικός προορισμός της μελέτης αυτής είναι να επισκεφθεί και να ομολογήσει σχετικά με έναν απολύτως υπαρκτό μα παντελώς ξένο φιλοσοφικό τόπο για όλους όσοι είναι -λίγο ή πολύ- εξοικειωμένοι με τη φιλοσοφία του πλατωνικού Σωκράτη και τις αναρίθμητες προσεγγίσεις της στο πλαίσιο των πλατωνικών σπουδών. Πρόκειται για εκείνο τον φιλοσοφικό τόπο μέσα από τον οποίο εκκαλύπτεται η προβληματική ενός άλλου πλατωνικού φιλοσοφούντος υποκειμένου, του (Ελεάτου) Ξένου· και είναι ακριβώς αυτός, ο Ελεάτης Ξένος, ο οποίος με απαράμιλλη ένταση και πρωτοφανέρωτη πολυτροπία, πραγματεύεται τη σχέση φιλοσοφίας και κοινωνικά συγκεκριμένου, μέσα από την ανάδειξη τριών θεματικών οι οποίες αφορούν αντίστοιχα: τη σχέση του πολιτικού -και της πολιτικής- με την ανομοιότητα ή διαφορά, τη συζήτηση περί της ιδίας της ανομοιότητας ή διαφοράς και, τέλος, τη σχέση της φιλοσοφίας προς την ανομοιότητα ή διαφορά- αλλά και, αντιστρόφως, της ανομοιότητος η διαφοράς προς τη φιλοσοφία. Μάλιστα, η ανάδυση της όλης αυτής φιλοσοφικής προβληματικής του Ελεάτου Ξένου, είναι, πάντοτε κατά τον ίδιο, ταυτόσημη με τον διαλεκτικότερο και ευρετικότερο της διαλεκτικής ευρετικής στοχασμό, σημείο εκκίνησης του οποίου είναι ο "Πολιτικός".